Ο Πέτρος Βλάχος υπήρξε ο άνθρωπος που έδωσε νέες βάσεις στην περίφημη τεχνική του blue screen (ή green screen) μέσω της οποίας οι ηθοποιοί έχουν την δυνατότητα να παίζουν χωρίς το φόντο που τελικά βλέπουμε πίσω τους στην μεγάλη ή στην μικρή οθόνη. Αν και η πρώτη φορά που η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε ήταν στην περιπέτεια φαντασίας «Ο κλέφτης της Βαγδάτης» το 1940, ο Βλάχος στην δεκαετία του 1950 την ανέπτυξε περισσότερο χάρη σε μια ειδική τεχνική μέσω της οποίας γίνεται διαχωρισμός στα χρώματα.
Το όνομα του μπορεί να μην λέει πολλά σε κάποιον που το ακούει, αλλά κάθε σινεφίλ χρειάζεται να τον ευγνωμονεί για τη συνεισφορά του στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Ο Πέτρος Βλάχος (Petro Vlahos) ήταν ένας Ελληνοαμερικανός που έφερε την επανάσταση στην κινηματογραφική βιομηχανία, κερδίζοντας και μια σειρά από Oscar.
Ο Βλάχος, γιός Ελλήνων μεταναστών, γεννήθηκε σαν σήμερα στις 20 Αυγούστου του 1916 στο Raton του Νέου Μεξικό. Δείχνει από νωρίς το ενδιαφέρον του για τα ηλεκτρονικά και το 1941 αποκτά πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλεϋ. Εργάζεται ως σχεδιαστής για την Douglas Aircraft στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αργότερα ως μηχανικός ραντάρ στα Bell Laboratories.
Στη συνέχεια, εντάσσεται στο Motion Picture Research Council, αφιερώνοντας μήνες για την εφεύρεση μιας περίπλοκης διαδικασίας κινηματογράφησης, που διαχώριζε το μπλε, το πράσινο και το κόκκινο, πριν τα ανασυνδυάσει. Αν και άλλοι είχαν ασχοληθεί με αυτό στο παρελθόν, βάζοντας λήψεις ηθοποιών πάνω σε ξεχωριστά σκηνικά, τα αποτελέσματα δεν ήταν απολύτως πειστικά, με τους ηθοποιούς να δείχνουν σαν να περικλείονται από ένα φωτοστέφανο. Ο Βλάχος πήγε τη διαδικασία πολλά βήματα παραπέρα.
Η αρχή γίνεται με τη θεαματική αρματοδρομία στο Ben Hur του 1959 και αργότερα με τον χορό των πιγκουίνων στο μιούζικαλ της Disney, Mary Poppins, το 1964. Παρόλο που η Disney είχε ξοδέψει 250.000 δολάρια για να αγοράσει τα δικαιώματα για την τεχνολογία του Βλάχου, οι τεχνικοί έπρεπε να προσαρμόσουν το animation με ζωντανά πλάνα που είχαν ήδη γυριστεί, πράγμα που σήμαινε σημαντικές αναθεωρήσεις. Αυτό δεν τον εμπόδισε να συνεργαστεί με το στούντιο της Disney για το Love Bug και το Bedknobs and Broomsticks.
Οι τεχνικές που τελειοποίησε εφαρμόστηκαν σε πολλές μεταγενέστερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας και φαντασίας, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης τριλογίας των Star Wars. Αξίζει να σημειωθεί πως τα γυρίσματα για ορισμένα από τα ειδικά εφέ έγιναν κατά τη διάρκεια ενός πολύ ζεστού καλοκαιριού στη Βρετανία. Η διαδικασία της μπλε οθόνης απαιτούσε γιγάντια φώτα, κάνοντας τα σκηνικά ασφυκτικά ζεστά: οι ηλεκτρολόγοι λιποθυμούσαν και ο ηθοποιός που έπαιζε τον Chewbacca, ντυμένος με στολή από μαλλί, κατέρρευσε από τη θερμική εξάντληση και την αφυδάτωση.
Μια συνολική καταγραφή των ταινιών στις οποίες χρησιμοποιήθηκε η τεχνολογία του θα ήταν σχεδόν αδύνατη. Ο Βλάχος κατείχε τουλάχιστον 35 πατέντες σχετικές με τον κινηματογράφο και, καθώς αυτές έληγαν, και άλλοι στη βιομηχανία του κινηματογράφου χρησιμοποίησαν τις ανακαλύψεις του. Ο ίδιος ανέπτυξε αναλογικές και ψηφιακές εκδόσεις του υλικού και του λογισμικού του. «Κάθε λήψη με πράσινη ή μπλε οθόνη χρησιμοποιεί σήμερα παραλλαγές της τεχνικής του Βλάχου», όπως θα γράψει ο Hollywood Reporter.
Τιμήθηκε από την αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών πολλές φορές, ξεκινώντας με ένα Επιστημονικό και Τεχνικό Βραβείο το 1960. Κέρδισε ένα ακόμη Όσκαρ το 1964 και άλλο ένα το 1994 για τη διαδικασία σύνθεσης μπλε οθόνης Ultimatte, την πρώτη στο είδος της. Έλαβε το Medal of Commendation το 1992 και το Βραβείο Gordon E. Sawyer, από τα βραβεία Όσκαρ, το 1993.
Έφυγε από την ζωή στις 10 Φεβρουαρίου του 2013. Ο θάνατος του έγινε γνωστός από την εταιρεία που δημιούργησε, την Ultimatte.
***Πηγή του κειμένου το άρθρο του δημοσιογράφου Χρήστου Κοτσακά.***
#recall_memory #hellenicITmuseum #elmp #museum #technologymuseum #todayintechhistory #pionner #petrosvlachos