Το μοναδικό στο είδος του στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Post a comment

Διάτρητες Κάρτες – Punched Cards

Οι διάτρητες κάρτες είναι ένα μέσο αποθήκευσης δεδομένων και πληροφοριών. Η πρώτη μορφή διάτρητης κάρτας χρονολογείται στο 1725 και ήταν εφεύρεση του Basile Bouchon, ο οποίος κατασκεύαζε αργαλειούς, στους οποίους τοποθετούνταν χάρτινες κάρτες με οπές που προγραμμάτιζαν τη λειτουργία του αργαλειού, παράγοντας το αντίστοιχο σχέδιο/ύφασμα. Τα επόμενα χρόνια αυτή η διαδικασία αναπτύχθηκε και αυτοματοποιήθηκε πλήρως. Ωστόσο, οι διάτρητες κάρτες χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τον Herman Hollerith στις 23 Σεπτεμβρίου 1884 για την αποθήκευση δεδομένων. Η εφεύρεσή του χρησιμοποιήθηκε έως και τα τέλη του 1970 και ήταν γνωστή με το όνομα διάτρητη κάρτα ή “κάρτα του Hollerith”. Οι διάτρητες κάρτες χρησιμοποιούνταν για την αποτύπωση δεδομένων σε δυαδική μορφή με συνδυασμό οπών, που καθένας αντιστοιχούσε σε έναν χαρακτήρα (αριθμό ή κεφαλαίο γράμμα του αγγλικού αλφάβητου). Η οπή αντιστοιχούσε στο μηδέν (0) και η απουσία της στο ένα (1). Οι κάρτες αυτές χρησιμοποιούνταν για την εισαγωγή δεδομένων και εντολών προγραμμάτων στους πρώτους ηλεκτρονικούς υπολογιστή που βρίσκονταν σε πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και μεγάλες εταιρείες.

Punched cards are paper cards where holes may be punched by hand or machine to represent computer data and instructions. The first form of punch card dates back to 1725 and was an invention of Basile Bouchon, who made looms in which paper cards were placed with holes that programmed the operation of the loom, producing the corresponding design/fabric. In the following years, this process was developed and was fully automated. However, punched cards were first used by Herman Hollerith on September 23, 1884, for data storage. His invention was used until the late 1970s and it is known as punched card or “Hollerith card”. They were used to receive data in binary format with a combination of holes, each of which corresponds to a character (number or capital letter of the English alphabet). The hole corresponded to zero (0) and its absence to one (1). These cards were used to enter data and program commands to the first electronic computers at universities, research centers and large companies.