Η πρώτη εμπορική κλήση μέσω ενός ολοκληρωμένου δικτύου κινητής τηλεφωνίας έγινε -δικαιωματικά- προς τον εγγονό του Alexander Graham Bell, από τον Bob Barnett πρόεδρο της εταιρείας Ameritech, τον Οκτώβριο του 1983. Χρησιμοποιήθηκε ένα κινητό τηλέφωνο, όπως αυτό που κρατά στα χέρια του, ο Marty Cooper, ο «πατέρας» του κινητού τηλεφώνου!
Πάμε να τα δούμε αναλυτικά.
Κάπου στο Σικάγο, τη Βαλτιμόρη ή την Ουάσιγκτον, κάποιος κατέβαλε 3.995 δολάρια για να αγοράσει το Motorola DynaTAC 8000X, το πρώτο πραγματικά φορητό τηλέφωνο, το ημερολόγιο έγραφε: 13 Μαρτίου 1984 και τα 1,1 κιλά του ήταν ανάμεσα στα προσόντα του! —> Επισκεπτόμενοι το Μουσείο μας μπορείτε να δείτε ένα από τα τελευταία μοντέλα της σειράς Dynatac.
Κανείς δε γνωρίζει ποιος ήταν ακριβώς ο πρώτος αγοραστής κινητού τηλεφώνου στον κόσμο. Εξάλλου, το 1984, ο όρος «κινητό τηλέφωνο» δεν αναφερόταν σε φορητά τηλέφωνα, αλλά σε τηλέφωνα αυτοκινήτων, τα οποία υπήρχαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1940.
Στις 06 Μαρτίου 1983, η Motorola παρουσίασε επίσημα το DynaTAC 8000X, επτά μήνες νωρίτερα προτού δώσει την άδεια της η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών των Η.Π.Α. (Federal Communications Commission FCC) για το συγκεκριμένο τηλέφωνο. Στις 12.10.1983, η εταιρεία Ameritech ξεκίνησε την πρώτη εμπορική υπηρεσία κινητής τηλεφωνίας στις Η.Π.Α. μέσω του δικτύου κινητής τηλεφωνίας AMPS (Advanced Mobile Phone System). Η υπηρεσία κόστιζε 50$ το μήνα, συν 40 σεντ το λεπτό από τις 9 π.μ. έως τις 5 μ.μ. και 24 σεντ το λεπτό εκτός αιχμής. Δύο μήνες αργότερα, η Cellular One ξεκίνησε το δίκτυο DynaTAC που έχει σχεδιαστεί από τη Motorola στην Ουάσιγκτον. Ένα χρόνο και κάτι αργότερα, η Vodafone στο Ηνωμένο Βασιλείο πραγματοποίησε την πρώτη εμπορική της κλήση, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Το Ισραήλ με την Pelephone ακολούθησε το 1986 και το 1987 μια εταιρεία από την Αυστραλία.
Το DynaTAC 8000X ήταν το πρώτο κινητό τηλέφωνο που θα μπορούσε να συνδεθεί στο τηλεφωνικό δίκτυο χωρίς ο χρήστης να μεταφέρει μαζί του επιπλέον συστήματα για την πραγματοποίηση της κλήσης. Το όνομά του ήταν η συντομογραφία του Dynamic Adaptive Total Area Coverage (DynaTAC).
Ζύγισε 1,13 κιλά, είχε μήκος 23 εκατοστά χωρίς να προσμετράται σε αυτό η εύκαμπτη κεραία του, ήταν τόσο μεγάλο και βαρύ, που ακόμη και οι δημιουργοί του το ονόμασαν «The Brick», Brick phone, δηλαδή τούβλο!! Προσέφερε αυτονομία 35 λεπτών για ομιλία και 8 ώρες αναμονής.
Η ιστορία της κινητής τηλεφωνίας «ξεκινά» το Δεκέμβριο του 1947, με τον Douglas H. Ring (ερευνητή της AT&T) να παρουσιάζει τα πρώτα σχέδια ενός ασύρματου δικτύου με τις κεραίες τοποθετημένες σε διάταξη που θύμιζαν την κυψέλη των μελισσών, πιστεύοντας ότι με αυτή την κατανομή θα υπήρχε καλύτερη τηλεπικοινωνιακή κάλυψη τόσο γεωγραφικά όσο και σε επίπεδο συνδρομητικής χωρητικότητας. Εκείνη την εποχή και μέχρι το 1983, τα «τηλέφωνα αυτοκινήτου», που είχαν παρουσιαστεί, λειτουργούσαν μέσω μιας ενιαίας κεραίας που ήταν σε ένα σημείο, με περιορισμένες συχνότητες και με μικρή δυνατότητα υποστήριξης συνδρομητών, αν και σε κάθε περίπτωση δεν ήταν πολλοί. Ένα βασικό πρόβλημα που υπήρχε, κατά τη διάρκεια κλήσης μέσα στο αυτοκίνητο, όταν «άλλαζες» κεραία, ήταν ότι η γραμμή έκλεινε.
Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, στις 25.04.1956, η σουηδική εταιρεία Ericsson έθεσε σε λειτουργία το πρώτο σύστημα κινητής τηλεφωνίας στον κόσμο, το MTA Ericsson (Mobile Telephony A). Το Ericsson MTA, ζύγιζε περίπου 40 κιλά και σχεδιάστηκε για να εγκαθίσταται σε αυτοκίνητα. Διέθετε 4 συντονισμένα κανάλια, τα οποία μπορούσαν να εξυπηρετήσουν έως και 100 αυτοκίνητα. Η εμβέλειά του, ήταν 25-30 χιλιόμετρα και χρειάζονταν περίπου 8 δευτερόλεπτα για να γίνει μια σύνδεση. Τα τηλέφωνα ζύγιζαν περίπου 40 κιλά και το αυτοκίνητο έπρεπε να διαθέτει μια επιπλέον μπαταρία.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, οι Joel Engel και Richard Frenkiel, μηχανικοί της AT&T, τελειοποίησαν την τεχνολογία των κυψελωτών δικτύων και μεταξύ άλλων έλυσαν και το πρόβλημα που πρόκυπτε από την μετακίνηση από ένα σημείο που κάλυπτε μια κεραία σε ένα σημείο που κάλυπτε η επόμενη. Με τις κλήσεις πλέον να μην «χάνονται» είχε κερδηθεί ένα σημαντικό στοίχημα για την μετέπειτα ανάπτυξη των ασύρματων δικτύων.
Τα επόμενα χρόνια η AT&T, η οποία ήδη ήλεγχε όλες τις σταθερές τηλεφωνικές υπηρεσίες στις Η.Π.Α., υπέβαλε αίτηση στην FCC για τη δημιουργία ενός τέτοιου είδους ασύρματου δικτύου.
Ο Marty Cooper, στέλεχος της εταιρείας Motorola, ήθελε να αποδείξει στην FCC ότι το μονοπώλιο της AT&T θα εμπόδιζε την ανάπτυξη της τεχνολογίας κυψελωτών δικτύων. Ήθελε, λοιπόν, η εταιρεία του να κατασκευάσει ένα ανταγωνιστικό ασύρματο δίκτυο με μια συσκευή τηλεφώνου, η οποία θα μπορούσε να κρατηθεί στο χέρι.
Ο Cooper ζήτησε από τους μηχανικούς του να κάνουν τα πάντα για αυτό… Έτσι, στις 03.12.1972, δώδεκα μηχανικοί της Motorola ξεκίνησαν το φαινομενικά αδύνατο έργο της συμπίεσης των εξαρτημάτων μέσα σε μια μικρή συσκευή. Πέντε μήνες αργότερα, στις 03.04.1973, η Motorola διοργάνωσε μια μεγαλοπρεπή εκδήλωση στο Hilton Hotel της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια της οποίας παρουσίασε τα δύο «χειροποίητα» τηλέφωνα DynaTAC. Δεδομένου ότι δεν υπήρχε ακόμη πραγματικό δίκτυο κινητής τηλεφωνίας, τα συγκεκριμένα DynaTAC ήταν τα δύο πρώτα εντυπωσιακά ασύρματα τηλέφωνα που λειτουργούσαν στη συχνότητα των 900 MHz.
Όλα τα παραπάνω συνέβησαν στις Η.Π.Α., στην Ευρώπη η αρχή της ανάπτυξης των κυψελωτών δικτύων έγινε όταν το Ευρωπαϊκό Τηλεπικοινωνιακό Συμβούλιο (European Telecommunications Standards Institute) το 1982, άρχισε την μελέτη για την δημιουργία ενός κοινού Ευρωπαϊκού ψηφιακού συστήματος κινητής τηλεφωνίας δεύτερης γενιάς (2G). Αυτό το σύστημα ονομάστηκε αρχικά Group Special Mobile (GSM). Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Φινλανδία τον Δεκέμβριο του 1991.
#recall_memory #hellenicITmuseum #elmp #museum #technologymuseum #todayintechhistory #motorola #DynaTAC #cellphone #mobilephone #gsm #MartyCooper