Κίνητρο της δημιουργίας της γραφομηχανής ήταν η τυπογραφία.

Η απαρχή της γραφομηχανής δεν είναι ακριβώς γνωστή, αλλά η πρώτη προσπάθεια για μια γραφομηχανή πιστώνεται στον Άγγλο Henry Mill (στην εικόνα του άρθρου).

Στις 07.01.1714, η τότε βασίλισσα της Αγγλίας Anne έδωσε στο Mill δίπλωμα ευρεσιτεχνίας (Νο. 395) για «μια μηχανή που τυπώνει ή μεταγράφει γράμματα μεμονωμένα ή συνεχή το ένα μετά το άλλο, τόσο καθαρά και με τόση ακρίβεια ώστε να μην ξεχωρίζουν από τα έντυπα, πολύ χρήσιμη για συμβόλαια και δημόσια έγγραφα».

Ωστόσο, σύμφωνα με τα διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία δεν ήταν μόνο ένας ο εφευρέτης της γραφομηχανής.

Η πρώτη γραφομηχανή που πραγματικά λειτούργησε ήταν του Ιταλού, Pellegrino Turri, το 1808.

Ακολούθησαν ακόμα πολλές δοκιμές για την τελειοποίησή της έως το τέλος του 19ου αιώνα.

Το 1828 ο William Austin Burt στο Detroit κατασκεύασε μια γραφομηχανή που την ονόμασε τυπογράφο. Ήταν όμως αρκετά αργή στη λειτουργία της.

Μέχρι που αργότερα ο Christopher Latham Sholes κατασκεύασε μια πιο πρακτική μηχανή.

Η πρώτη μηχανή δακτυλογράφησης που εμφανίστηκε στην ευρωπαϊκή αγορά ήταν η «γραφόσφαιρα του Hansen», που πήρε το όνομά της από τον εφευρέτη της, τον Δανό Rasmus Malling–Hansen.

Αξίζει να σημειωθεί επίσης, ότι η κατασκευή της πρώτης γραφομηχανής στον κόσμο –τουλάχιστον με τη μορφή που την γνωρίζουμε σήμερα- έγινε γύρω στο 1860 και ήταν φτιαγμένη από ξύλο. Εφευρέτης της ήταν ο ξυλουργός ο Peter Mitterhofer.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι γραφομηχανές πλέον είχαν ευρεία χρήση και δημιουργήθηκαν και οι πρώτες εταιρείες κατασκευής τους, όπως η E. Remington and Sons, IBM, Godrej, Imperial Typewriter Company, Oliver Typewriter Company, Olivetti, Royal Typewriter Company, Smith Corona, Underwood Typewriter Company και πολλές άλλες.

Σχετικά με τη διάταξη QWERTY:

Η διάταξη QWERTY επινοήθηκε και δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1870 από τον Christopher Latham Sholes , έναν συντάκτη και τυπογράφο εφημερίδας που ζούσε στην πόλη Kenosha της πολιτείας Ουισκόνσιν στις Η.Π.Α. Τον Οκτώβριο του 1867, ο Sholes υπέβαλε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας σχετικά με μια πρώιμη γραφομηχανή του που ανέπτυξε με τη βοήθεια των φίλων του Carlos Glidden και Samuel W. Soulé.

Το πρώτο μοντέλο που κατασκεύασε ο Sholes χρησιμοποίησε ένα πληκτρολόγιο σαν πιάνο με δύο σειρές χαρακτήρων αλφαβητικά διατεταγμένες όπως φαίνεται παρακάτω:

– 3 5 7 9 NOPQRSTUVWXYZ

2 4 6 8 . ABCDEFGHIJKLM

Από το 1867 και για τα επόμενα πέντε χρόνια ο Sholes έκανε αρκετές προσπάθειες για να τελειοποιήσει την εφεύρεσή του, κάνοντας πολλές ανακατατάξεις στη διάταξη των πλήκτρων της γραφομηχανής του.

Τον Απρίλιο του 1870 κατέληξε σε ένα πληκτρολόγιο τεσσάρων σειρών, κεφαλαίων που έμοιαζαν πολύ με το σύγχρονο πρότυπο QWERTY, μετακινώντας έξι φωνήεντα γράμματα, A, E, I, O, U, και Y.

Το 1873, ο James Densmore, οικονομικός υποστηρικτής του Sholes, πούλησε τα δικαιώματα κατασκευής της γραφομηχανής των Sholes & Glidden Type-Writer στην εταιρεία E. Remington and Sons του Eliphalet Remington. Η διάταξη του πληκτρολογίου οριστικοποιήθηκε μέσα σε λίγους μήνες από τους μηχανικούς του Remington και τελικά παρουσιάστηκε:

2 3 4 5 6 7 8 9 – ,

QWE . TYIUOP

ZSDFGHJKLM

AX & CVBN ; ; R

Η εταιρεία E. Remington and Sons έκανε μερικές ακόμα αλλαγές στη θέση των γραμμάτων δημιουργώντας ένα πληκτρολόγιο το οποίο είχε τη σύγχρονη διάταξη QWERTY.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 0 – =

QWERTYUIOP [ ] \

ASDFGHJKL ; ‘

ZXCVBNM, . /

Η διάταξη QWERTY έγινε δημοφιλής με την επιτυχία της γραφομηχανής Remington No. 2 του 1878, της πρώτης γραφομηχανής που περιλάμβανε κεφαλαία και πεζά γράμματα, χρησιμοποιώντας ένα πλήκτρο shift.

Μια δημοφιλής αλλά μη επαληθευμένη εξήγηση για τη διάταξη QWERTY είναι ότι σχεδιάστηκε για να μειώσει την πιθανότητα εσωτερικής σύγκρουσης μεταξύ των βραχιόνων του κάθε πλήκτρου του πληκτρολογίου της γραφομηχανής.

Πατώντας ένα πλήκτρο, ο βραχίονας χτυπούσε πάνω στη μελανοταινία της γραφομηχανής, αποτυπώνοντας το αντίστοιχο γράμμα στο χαρτί.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία άλλαξαν θέση στα πλήκτρα των γραμμάτων που χρησιμοποιούνται συνήθως πιο συχνά ούτως ώστε να μην είναι οι βραχίονες τους ο ένας δίπλα στον άλλο και έτσι αποφεύγονταν η σύγκρουση κατά την πληκτρολόγηση.

Εν κατακλείδι και σύμφωνα με την παραπάνω εκδοχή η διάταξη QWERTY σχεδιάστηκε με σκοπό να μειώσει τις εμπλοκές πλήκτρων στη γραφομηχανή και όχι στην εκδοχή ότι η διάταξη επιλέγει για να δυσκολέψουν τους χρήστες γραφομηχανής για να γράφουν αργά με σκοπό να μην κολλούν τα πλήκτρα.

Υπήρξαν και εναλλακτικές διατάξεις των πλήκτρων όπως Dvorak, Colemak, Neo (γερμανική), BÉPO (γαλλική).

Η «Dvorak» που δημιουργήθηκε από τον Dr. August Dvorak και ο οποίος κατέθεσε αίτηση ευρεσιτεχνίας το 1936.

Επίσης, το 1960 ο Dvorak σχεδίασε διατάξεις ειδικές για πληκτρολόγηση με το ένα μόνο χέρι είτε για δεξιόχειρες είτε για αριστερόχειρες.

Στα μέσα τις δεκαετίας του 1950 όταν εμφανίστηκαν στους τεράστιος υπολογιστές ολόκληρα δωμάτια αλλά και αργότερα με την εξέλιξη των υπολογιστικών συστημάτων υιοθετήθηκε η διάταξη QWERTY που είχε επικρατήσει στις γραφομηχανές.

Σε κάθε περίπτωση στις ημέρες μας υπάρχουν πρόγραμμα στον υπολογιστή που μπορούν να αλλάξουν τη διάταξη ενός σύγχρονου πληκτρολογίου. Για παράδειγμα το πρόγραμμα Microsoft Keyboard Layout Creator.

#recall_memory #hellenicITmuseum #elmp #museum #technologymuseum #todayintechhistory #Typewriter #HenryMill