Πρώτη αγορά στο διαδίκτυο; Από τα «χόρτα» και τις νιφάδες καλαμποκιού, έως την πίτσα και το cd του Sting.
Στη φωτογραφία της ανάρτησης μια κυρία παραγγέλνει από το σπίτι της στην Αγγλία εν έτη 1984, αλλά ας πάρουμε την ιστορία του ηλεκτρονικού εμπορίου από την αρχή.
Το 1972, φοιτητές του Στάνφορντ που χρησιμοποιούσαν λογαριασμούς Arpanet που διέθεταν από το Εργαστήριο Τεχνητής Νοημοσύνης του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, πραγματοποίησαν μια εμπορική συναλλαγή με τους ομολόγους τους στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Massachussetts. Οι φοιτητές χρησιμοποίησαν το δίκτυο για να κανονίσουν «αθόρυβα» την πώληση μιας απροσδιόριστης ποσότητας μαριχουάνας. Η πληροφορία αυτή σύμφωνα με το βιβλίο του John Markoff «What What the Dormouse Said: How the Sixties Counterculture Shaped the Personal Computer Industry», που εκδόθηκε το 2005.
Η παραπάνω ανταλλαγή πιθανώς αντιπροσωπεύει την πρώτη συμφωνία που η οποία διευκολύνθηκε εξαιτίας της χρήσης του διαδίκτυο, όμως δεν είναι ο ορισμός του ηλεκτρονικού εμπορίου διότι τα χρήματα τις συναλλαγής δεν μεταφέρθηκαν ηλεκτρονικά και σε κάθε περίπτωση η πώληση εκείνου του προαναφερθέντος προϊόντος είναι παράνομη.
Το 1974 ο Donald Sherman, ο οποίος αντιμετώπιζε πρόβλημα στην ομιλία του λόγω μιας νευρολογική διαταραχή που ονομάζεται σύνδρομο Moebius, χρησιμοποίησε μια νέα συσκευή που σχεδιάστηκε από τον John Eulenberg (ομότιμος καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Michigan) για να καλέσει μια πιτσαρία. Η πρώτη κλήση πήγε στην πιτσαρία Dominos, όμως απέρριψαν τη συγκεκριμένη κλήση. Όμως μια μικρή πιτσαρία – με την επωνυμία Mr. Mike’s – αποδέχθηκε την κλήση και εκτέλεσε την παραγγελία.
Το 1984, η 72χρονη Jane Snowball χρησιμοποίησε μια συσκευή που ονομαζόταν Videotex για να παραγγείλει μαργαρίνη, αυγά και νιφάδες καλαμποκιού (δημητριακά) από το τοπικό παντοπωλείο της. Η συγκεκριμένη συσκευή συνδεόταν με την τηλεόρασή και μέσω μια τηλεφωνικής γραμμής αποστελνόταν η παραγγελία. Η Βρετανίδα γιαγιά πλήρωσε με μετρητά και στη συνέχεια της παρέδωσαν τα τρόφιμα στο σπίτι. Αλλά η έλλειψη ανταλλαγής ηλεκτρονικού χρήματος αποκλείει αυτή την αγορά από το να είναι η πρώτη διαδικτυακή πώληση και για παρόμοιους λόγους.
Αυτό που πιθανότατα λογίζεται ως η πρώτη νόμιμη διαδικτυακή συναλλαγή πιστώνεται στον Dan Kohn τον Αύγουστο του 1994, δημιούργησε μια ιστοσελίδα που ονομάζεται NetMarket. Στις 11 Αυγούστου 1994, ο Kohn πούλησε ένα CD με τα «Ten Summoner’s Tales» του Sting σε έναν φίλο του στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α.
Ο φίλος του Kohn πλήρωσε 12,48$ συν τα έξοδα αποστολής και χρησιμοποίησε λογισμικό κρυπτογράφησης δεδομένων για να στείλει τον αριθμό της πιστωτικής του κάρτας με ασφάλεια. «Ακόμα κι αν η NSA (Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των Η.Π.Α.) «παρακολουθούσε» τη συναλλαγή, δεν μπορούσε να πάρει τον αριθμό της πιστωτικής του κάρτας», είπε ο Kohn στην εφημερίδα «The New York Times».
Ο ιστοσελίδα NetMarket απαιτούσε από τους πελάτες να κατεβάσουν ένα ειδικό πρόγραμμα περιήγησης που λειτουργούσε μόνο στο Unix προκειμένου να πραγματοποιούν ασφαλείς συναλλαγές. Ο Philip Zimmermann, ο δημιουργός του προτύπου κρυπτογράφησης PGP (Pretty Good Privacy) στο οποίο βασίστηκε η NetMarket, είχε δηλώσει στους «The New York Times» ότι εκείνη η τεχνολογία ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα ψηφιακά νομίσματα. «Νομίζω ότι είναι ένα σημαντικό βήμα … αλλά αργότερα πιθανότατα θα δούμε πιο συναρπαστικά πράγματα ως προς τα ψηφιακά μετρητά … ένας συνδυασμός κρυπτογραφικών πρωτοκόλλων που συμπεριφέρονται όπως τα πραγματικά δολάρια όμως θα είναι μη ιχνηλάσιμα».
Παρά την αναφορά των The New York Times για την πρώτη πραγματική πώληση μέσω διαδικτύου, ο Randy Adams, -πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της ιστοσελίδας Internet Shopping Network, ισχυρίζεται ότι άρχισε να πουλάει εξοπλισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών περίπου έναν μήνα (Ιούλιο 1994) πριν από την πώληση του προαναφερθέντος μουσικού CD, αναφέρει σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα CNET.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Pizza Hut δηλώνει -και πιστώνεται από πολλούς- ότι είναι η εταιρεία που πραγματοποίησε την πρώτη συναλλαγή ηλεκτρονικού εμπορίου, όμως πρέπει να τονιστεί ότι άρχισαν να πωλούν τα προϊόντα τους στο διαδίκτυο στα τέλη Αυγούστου του 1994.
Ο πελάτης που ενδιαφερόταν να αγοράσει πίτσα, έπρεπε να επισκεφτεί την ιστοσελίδα pizza.net, να συμπληρώσει μια φόρμα που θα περιείχε την επιλογή της πίτσας, τη διεύθυνση και τον αριθμό τηλεφώνου του. Για να διασφαλιστεί ότι η παραγγελία ήταν χωρίς σφάλματα και χωρίς να πρόκειται για φάρσα, ένας υπάλληλος καλούσε τον πελάτη για να επαληθεύσει την παραγγελία. Η πληρωμή γινόταν κατά την παράδοση, όπως ακριβώς συμβαίνει και όταν η παραγγελία γίνεται μέσω τηλεφώνου.
#recall_memory #hellenicITmuseum #elmp #museum #technologymuseum #online #shop #internet