Σε αυτό το άρθρο υπάρχουν δύο Σκωτσέζοι, ο James Goodfellow ο οποίος κατοχύρωσε την ιδέα μιας αυτοματοποιημένης μηχανής μετρητών που χρησιμοποιεί αριθμούς pin και του John Shepherd-Barron, ο οποίος ήταν ο εφευρέτης του μηχανήματος αυτόματης ανάληψης.
Ο John Shepherd-Barron, είχε πει ότι η ιδέα του ήταν εμπνευσμένη από ένα διανομέα σοκολάτας και επίσης είχε εκνευριστεί όταν μια φορά δεν πρόλαβε ανοιχτή την τράπεζα!
Ο Shepherd-Barron για την εξακρίβωση του χρήστη του ATM, σκέφθηκε να υπάρχει ένας εξαψήφιος αριθμός ασφαλείας (Personal Identification Number), όμως η σύζυγός του Caroline Murray δεν μπορούσε να απομνημονεύσει εύκολα μια εξάδα αριθμών! Έτσι ο Shepherd-Barron υιοθέτησε την χρήση τετραψήφιου αριθμού PIN, το οποίο επικράτησε ως παγκόσμιο πρότυπο!
Τα πρώτα ΑΤΜ σχεδιάστηκαν για να διανέμουν ένα συγκεκριμένο ποσό μετρητών όταν ένας χρήστης εισήγαγε μια ειδικά κωδικοποιημένη κάρτα.
Στις 26.06.1967 εγκαταστάθηκε το πρώτο ATM στον κόσμο το οποίο βλέπετε στην κάτωθι εικόνα. Τοποθετήθηκε έξω από το υποκατάστημα της αγγλικής τράπεζας Barclays στο Enfield, στο βόρειο Λονδίνο.
Ο Άγγλος ηθοποιός Reg Varney (πάνω αριστερά), ο οποίος πρωταγωνιστούσε στη βρετανική τηλεοπτική κωμωδία «On The Buses», ήταν το πρώτο άτομο που έκανε ανάληψη μετρητών από το πρώτο ATM του κόσμου!
Βέβαια στην αρχή για να μπορέσει κάποιος να χρησιμοποιήσει το ATM, θα έπρεπε να έχει προμηθευτεί από την τράπεζα ειδικά κουπόνια, στα οποία πάνω αναγραφόταν το πόσο των 10£ (σε σημερινά περίπου 370£) το οποίο και αφαιρούνταν από τον λογαριασμό.
Κάθε κουπόνι ίσχυε για έξι μήνες. Τα κουπόνια εκδίδονταν μόνο σε «πιστοποιημένους πελάτες», στους οποίους είχε δοθεί εξαψήφιος κωδικός (η πληροφορία αυτή ήταν εις γνώσιν μόνο του πελάτη και του υπεύθυνου του καταστήματος).
Όταν λοιπόν ο πελάτης θα «στεκόταν» μπροστά από το ATM, θα έπρεπε να υπογράψει το κουπόνι και να το τοποθετήσει μέσα σε ένα ειδικό συρτάρι του μηχανήματος. Στη συνέχεια, το ATM έλεγχε τη λωρίδα γνησιότητας που υπήρχε πάνω στο κουπόνι και περιείχε ένα υλικό «carbon-14» (ελαφρώς ραδιενεργό υλικό).
Στη συνέχεια το ATM «ζητούσε» από τους πελάτες να εισάγουν τον κωδικό τους, με τον οποίο γινόταν διασταύρωση ότι ο κωδικός αντιστοιχεί στο κουπόνι.
Εάν όλα ήταν σωστά τότε το μηχάνημα έδινε το ποσό (σε χαρτονομίσματα του 1 pounds).
Όσοι πελάτες χρειαζόντουσαν περισσότερα από 10£ θα έπρεπε να επαναλάβουν τη διαδικασία τοποθετώντας επιπλέον εγκεκριμένα κουπόνια.
Τα ΑΤΜs ονομάζονταν επίσημα DACS (De La Rue Automatic Cash System). Το «De La Rue» είναι το όνομα της ομώνυμης βρετανικής εταιρείας παραγωγής τραπεζογραμματιών.
–Μέχρι να φθάσουμε στο ATM του 1967, είχαν προηγηθεί κάποιες άλλες κατασκευές.–
Η ιδέα της διάθεσής μετρητών εκτός ωραρίου των τραπεζικών καταστημάτων, είχε ξεκινήσει να ερευνάται στην Ιαπωνία, τη Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Η.Π.Α.
Το 1960 ,ο Luther George Simjian εφηύρε μια αυτοματοποιημένη μηχανή κατάθεσης (που δεχόταν νομίσματα, μετρητά και επιταγές), αν και δεν διέθετε τη λειτουργία ανάληψης μετρητών. Την ίδια χρονιά ο Simjian κατέθεσε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις Η.Π.Α. και το έλαβε στις 26 Φεβρουαρίου 1963. Η κυκλοφορία του μηχανήματος του Simjian, ονομαζόταν Bankograph, καθυστέρησε μερικά χρόνια, λόγω του γεγονότος ότι η εταιρεία του (Reflectone Electronics Inc) εξαγοράστηκε από την Universal Match Corporation. Το 1961, ένα μηχάνημα Bankograph εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη το 1961 από την τράπεζα City Bank, αλλά αφαιρέθηκε μετά από έξι μήνες λόγω της μειωμένης χρήση του από τους πελάτες της τράπεζας.
Το 1962 ο Adrian Ashfield επινόησε την ιδέα ενός συστήματος καρτών για την ασφαλή αναγνώριση ενός χρήστη, τον έλεγχο και την παρακολούθηση της διανομής αγαθών ή υπηρεσιών. Το 1964, ο Ashfield έλαβε σχετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας (αριθμ. 959.713, Ηνωμένο Βασίλειο) το οποίο διαχειρίστηκε η εταιρεία Kins Developments Limited.
Το 1966, μια ιαπωνική συσκευή που ονομαζόταν «Computer Loan Machine» παρείχε μετρητά ως τρίμηνο δάνειο με 5% ετησίο επιτόκιο. Για την ανάληψη του ποσού έπρεπε να εισαχθεί στο μηχάνημα μια κάρτα.
Η ιδέα ενός PIN αποθηκευμένου στην κάρτα αναπτύχθηκε από μια ομάδα μηχανικών που εργάζονταν στον Όμιλο Smiths στο Chubb MD2 το 1965
Το 1966, ο Σκωτσέζος James Goodfellow κατοχύρωσε αυτή την ιδέα μιας αυτοματοποιημένης μηχανής μετρητών που χρησιμοποιούν αριθμούς pin, με αριθμό πατέντας GB1197183. Στο δίπλωμα υπήρχε και το όνομα του Anthony Davies. Για χρόνια η μόνη αναγνώριση που είχε λάβει ήταν ένα μπόνους 10£. Ο Goodfellow υπέγραψε διπλώματα ευρεσιτεχνίας για 15 χώρες σε όλο τον κόσμο και πήρε ένα δολάριο για καθεμία – αξίας περίπου 10 λιρών.
Ο Goodfellow έλαβε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ένα χρόνο πριν ανοίξει λειτουργήσει το πρώτο ATM της αγγλικής τράπεζας Barclays στο Enfield, στο βόρειο Λονδίνο.
Παρόλα αυτά ο Shepherd-Barron έγινε γνωστός ως ο «άνθρωπος που εφηύρε το ATM» και όχι O Goodfellow, ο άνθρωπος που κατοχύρωσε το σύστημα που χρησιμοποιούμε σήμερα.
Οι δύο συσκευές ήταν πολύ διαφορετικές. Το ATM του Shepherd-Baron δεν χρησιμοποίησε πλαστικές κάρτες, αντίθετα χρησιμοποιούσε επιταγές που ήταν εμποτισμένες με άνθρακα 14. Το μηχάνημα του αναγνώριζε την επιταγή και στη συνέχεια έπρεπε να γίνει επιβεβαίωση με ένα pin (προσωπικός αριθμός αναγνώρισης).
Ωστόσο, το ATM του James Goodfellow με τη χρήση πλαστικής κάρτας και PIN, έγιναν ο πρόδρομος του συστήματος που χρησιμοποιούμε σήμερα.
Τα τελευταία χρόνια, ο ισχυρισμός του Goodfellow ότι ήταν ο πραγματικός εφευρέτης του ATM έχει αναγνωριστεί ευρύτερα.
Ο Goodfellow δεν θέλει να μιλάει για τα χρόνια κατά τα οποία ο Shepherd-Barron είχε όλα τα εύσημα, αλλά σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC το 2009 έχει δηλώσει ότι «πραγματικά αυτή η ιστορία ανεβάζει την αρτηριακή μου πίεση».
Οι κάρτες που χρησιμοποιούσε ήταν το ένα τέταρτο μιας διάτρησης κάρτας «Hollerith», η οποία τυχαίνει να έχει το ίδιο μέγεθος με τη σημερινή πιστωτική κάρτα. Περιέχει μόλις 30 byte δεδομένων.
Ο κ. Goodfellow άφησε την εταιρεία το 1967 όταν μετέφερε τις δραστηριότητές της στην Αγγλία και πήγε να εργαστεί στην IBM.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1969, η Chemical Bank εγκατέστησε ένα πρωτότυπο ΑΤΜ στο υποκατάστημά της στο Rockville Centre της Νέας Υόρκης. Το ΑΤΜ που έκανε το ντεμπούτο του στη Νέα Υόρκη το 1969 μπορούσε να δώσει μόνο μετρητά, αλλά το 1971 παρουσιάστηκε ένα ΑΤΜ που μπορούσε να εκτελέσει και άλλες λειτουργίες, όπως η ενημέρωση του υπολοίπου ενός λογαριασμού!
Τον Απρίλιο του 1971, η Busicom άρχισε να κατασκευάζει ΑΤΜ με βάση τον πρώτο εμπορικό μικροεπεξεργαστή, τον Intel 4004. Η Busicom κατασκεύασε αυτές τις αυτόματες ταμειακές μηχανές με κυριότερο πελάτη της την εταιρεία NCR.
Το 1973, η IBM ξεκίνησε τη δημιουργία ενός δικού μηχανήματος αυτόματης ανάληψης (ATM), το μοντέλο IBM 3614. Το σύστημα 3614, ήταν συνδεδεμένο με τον κεντρικό υπολογιστή της τράπεζας μέσω τηλεφωνικών γραμμών. Μερικά τέτοια μηχανήματα ήταν τοποθετημένα σε σούπερ μάρκετ και πολυκαταστήματα. Μέχρι το 1985, η IBM είχε πουλήσει έναν ικανοποιητικό αριθμό ATM. Το 1983, η IBM κυκλοφόρησε το IBM 4730 Personal Banking Machine, ένα πολύ εξελιγμένο μοντέλο ATM.
Τα περισσότερα ΑΤΜ είναι συνδεδεμένα σε διατραπεζικά δίκτυα, επιτρέποντας στους χρήστες να κάνουν ανάληψη και κατάθεση χρημάτων από μηχανήματα που δεν ανήκουν στην τράπεζα όπου έχουν τους λογαριασμούς τους ή στις χώρες όπου τηρούνται οι λογαριασμοί τους (επιτρέποντας αναλήψεις μετρητών σε τοπικό νόμισμα). Μερικά παραδείγματα διατραπεζικών δικτύων είναι τα: NYCE, PULSE, PLUS, Cirrus, AFFN, Interac, Interswitch, STAR, LINK, MegaLink και BancNet. Στη Ελλάδα το αντίστοιχο ζήτημα ονομάζεται ΔΙΑΣ και παρέχεται από την εταιρεία Διατραπεζικά Συστήματα Α.Ε. (ΔΙΑΣ ΑΕ).
Το Βατικανό φιλοξενεί το μοναδικό ΑΤΜ στον κόσμο που μπορεί να δώσει οδηγίες στα λατινικά.
Το πιο βόρειο ΑΤΜ του κόσμου βρίσκεται στο Σβάλμπαρντ της Νορβηγίας και το πιο νότιο βρίσκεται στο Νότιο Πόλο.
Σύμφωνα με την ATM Industry Association (ATMIA), το 2015, υπήρχαν σχεδόν 3,5 εκατομμύρια ATM εγκατεστημένα παγκοσμίως. Ωστόσο, η χρήση των ΑΤΜ σταδιακά μειώνεται με την αύξηση των συστημάτων πληρωμών χωρίς μετρητά (ebanking, paypal, κ.α.)
#recall_memory #hellenicITmuseum #elmp #museum #technologymuseum #todayintechhistory #atm #pin #bank #Barclays #ShepherdBarron #JamesGoodfellow