Έως 202 ευρώ για τρία λεπτά βιντεοκλήσης, μην τρομάζετε όχι σήμερα, πριν 50 χρόνια!
Στις 23.08.1956, στη συνάντηση του Ινστιτούτου Ραδιοεπικοινωνιών, η αμερικανική εταιρεία τηλεπικοινωνιών AT&T παρουσίασε ένα σύστημα βιντεοκλήσης το οποίο ονομαζόταν Picture Phone.
Το σύστημα αυτό μετέδιδε «ακίνητες» εικόνες κάθε δύο δευτερόλεπτα μέσω τηλεφωνικών γραμμών του δικτύου PSTN (δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο μεταγωγή). Όμως πέρασαν 8 χρόνια μέχρι να παρουσιαστεί επίσημα στο κοινό το Picture Phone.
Επίσης, το 1956, δεν ήταν η πρώτη φορά που η εταιρεία επιχειρούσε να «μεταφέρει» εικόνα μέσω μιας απλής τηλεφωνικής σύνδεσης. Ήδη από τη δεκαετία του ’20 και συγκεκριμένα το 1927, η Bell Labs είχε καταφέρει να «μεταφέρει» ζωντανή εικόνα μέσω τηλεφωνικής γραμμής από την Ουάσινγκτον στη Νέα Υόρκη, στην πρώτη τότε επίδειξη live broadcast.
Το κοινό είδε για πρώτη φορά το Picturephone στην Παγκόσμια Έκθεση του 1964 στο Κουίνς της Νέας Υόρκης. Εκεί οι άνθρωποι των εργαστηρίων Bell της AT&T παρουσίασαν το Mod I (Model I) Picturephone, κάνοντας την πρώτη διηπειρωτική βιντεοκλήση μεταξύ δύο περιοχών. Η συσκευή Picturephone -του 1964- μετέφερε ασπρόμαυρη εικόνα με ταχύτητα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο.
Λίγο αργότερα, το Bell System τοποθέτησε τρεις θαλάμους με Picturephone στην Ουάσινγκτον, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Αυτά τα τρία Picturephones θα μπορούσαν να επικοινωνούν μόνο μεταξύ τους. Το κόστος κυμαινόταν από 16$ έως 27$ για τρία λεπτά σύνδεσης (δηλαδή 141$ έως 237$ σε τιμές 2021).
Το 1970 έγινε η έναρξη της εμπορικής χρήσης της υπηρεσίας, στην πρώτη δοκιμαστική πόλη, το Pittsburgh. Η βιντεοκλήση για την επίδειξη του συστήματος, έγινε στο αμφιθέατρο του Pittsburgh’s Bell Telephone HQ. Εκεί βρισκόταν ο Pete Flaherty -δήμαρχος της πόλης- ο οποίος επικοινώνησε με τον John Harper (πρόεδρο της εταιρείας Alcoa). Η απόστασή μεταξύ των δύο συνομιλητών ήταν ένα οικοδομικό τετράγωνο.
Η υπηρεσία του στο Pittsburgh ξεκίνησε με 38 Picturephone όμως δεν είχε την ίδια δυναμική στη συνέχεια.
Οι υπεύθυνοι προέβλεπαν για το 1975 ότι θα υπήρχαν εκατό χιλιάδες Picturephone στο εθνικό δίκτυο των Η.Π.Α. Όμως το τεράστιο κόστος ήταν αποτρεπτικό για την απόκτησή και χρήση της συγκεκριμένης υπηρεσίας. Έτσι τον Ιούλιο του 1974, στο Pittsburgh υπήρχαν μόνο πέντε ενεργοί συνδρομητές. Σε όλες τις Η.Π.Α. είχαν τοποθετηθεί μερικές εκατοντάδες συσκευές Picturephone, με τις περισσότερες εξ’ αυτών να βρίσκονται στο Σικάγο.
Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι μια καινοτομία του Picturephone ήταν ότι χρησίμευσε ως τερματικό για την προβολή δεδομένων. Αυτό ήταν ένας λόγος για τον οποίο φάνηκε χρήσιμη στους επαγγελματίες αυτή η συσκευή.
Τώρα, στο γιατί απέτυχε το Picturephone. Υπήρχαν πολλοί λόγοι. Πρώτον, δεν υπήρχαν πολλοί συνδρομητές για να μπορέσει κάποιος να κάνει μια βιντεοκλήση. Δεύτερον αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι χρήστες, ακόμα και οι επαγγελματίες, δεν τους άρεσε να τους βλέπουν στο τηλέφωνο. Τέλος, όπως προαναφέραμε, το υψηλό κόστος αποδείχθηκε τροχοπέδη στην ανάπτυξη του δικτύου.
Αρκετά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1992, η AT&T εισήγαγε το μοντέλο Videophone 2500 με έγχρωμη οθόνη. Η εταιρεία στόχευσε περισσότερο προς το ηλικιωμένο κοινό, με κύρια χρήση της συσκευής να είναι οι επικοινωνία των παππούδων με τα εγγόνια τους σε περιπτώσεις που ήταν μακρυά.
Στη δεκαετία του 1990, όπως και στις αρχές του 2000 και άλλες εταιρείες διέθεσαν στο εμπόριο παρόμοιες συσκευές όμως και πάλι το κοινό δεν ανταποκρίθηκε στα βιντεοτηλέφωνα.
Και αν στην αρχή των βιντεοτηλεφώνων ο λόγος των μειωμένων πωλήσεων ήταν το κόστος τους, μετά το 2000 η ευρεία χρήση του διαδικτύου, το κόστος του και οι αντίστοιχες υπηρεσίες βιντεοκλήσεων μέσα από υπολογιστή, ουσιαστικά παρόπλισαν κάθε συσκευή βιντεοτηλεφώνου.
#recall_memory #hellenicITmuseum #elmp #museum #technologymuseum #todayintechhistory #videocall #livebroadcast #belllabs